Rekin - dla ludzi o mocnych nerwach

Nigdy nie sadziłam, że będę miała okazję spróbować rekina. Pierwszy raz się z nim spotkałam na wakacjach we Włoszech. Wybraliśmy się na wycieczkę, już nawet nie pamiętam gdzie i postanowiliśmy zjeść obiad w nadmorskiej restauracji. Była ona wydrążona w skale a przy samym wejściu stała ogromna lodówka z ułożonymi rybami. Na samym środku leżał niewielki rekin z otwartą paszczą. Wtedy jeszcze nie byłam na tyle odważna, zresztą z tego co pamiętam nikt się nie zdecydował na to danie.
Po wielu latach (oj wielu wielu) na rekina trafiłam w sklepowej zamrażarce. Nie mogłam się oprzeć wezwaniu i kupiłam niewielki kawałek steka z rekina. Był to plaster z części ogonowej. Niewielu miałam chętnych na ta potrawę w domu więc oczywiście kupiłam też bardziej pospolitą rybę :)
Nie jestem jeszcze doświadczonym kucharzem i większość przepisów znajduje w internecie i moich starych książkach. Tym razem miałam ogromny problem bo nigdzie nie mogłam znaleźć przepisów na rekina. (Ciekawe czemu :-) ). Dowiedziałam się, że rekin ma dużo białka i że często wychodzi z niego jajecznica zamiast klasycznej porcji ryby. Trudno, postanowiłam zaryzykować i upiec to moje wyzwanie. Hmmm na talerzu prezentował się dosyć dobrze. W smaku... hmmm... jestem zdania, że wszystkiego trzeba w życiu spróbować.

Składniki:
* stek z rekina
* sok z połowy cytryny
* przyprawa do ryb (lub klasycznie sól morska i pieprz świeżo mielony)
* cebula
* 2 łyżki oliwy

Rybę należy rozmrozić, umyć i osuszyć. Cebulkę kroimy w piórka. Przyprawiamy naszego rekina przyprawami (ewentualnie solą i pieprzem), można dodać tez miętę. skrapiamy sokiem z cytryny i oliwą na wierz układamy cebulkę i dodatkowo ją solimy. Układamy nasze danie papierze do pieczenia i wstawiamy do piekarnika. Pieczemy około 25-30 minut w temperaturze 180 stopni, pilnując aby cebula się nie przypaliła.

Nie jestem pewna czy kiedykolwiek jeszcze skusze się na rekina. Nie był zły, ale samo to doświadczenie było dość przerażające...